ดาวดิน

“เสรีไทย” แก่หน่อยคอย “ดาวดิน”
ผู้เสียงก้องร้องได้ยินทั่วถิ่นสยาม
พลังไฟบริสุทธิ์จึงจุดลาม
ประกาศนามเสรีชนคนแผ่นดิน

อุดมการณ์ผ่านยุคไม่ทุกข์ยาก
ดั่งน้ำหลากไหลรุมก็ชุ่มหิน
จากแห้งผากสากคอต้องขอกิน
น้อง “ดาวดิน” บินตรงลงพอดี

เขาคงจับเขาคงแกล้งเขาแรงแน่
เพราะความแก่ใกล้ลับดับวิถี
แม้ลูกหลานยังไม่นับเพราะอัปรีย์
เมืองไทยนี้วิบากกรรมต้องจำทน

ขอให้ดินสู่ดาวขาวสะอาด
ดาวถึงฆาตขอให้ร่วงเหมือนดวงหล่น
“ประชาธิปไตยประชาชน”
อาจตั้งต้น ณ ดาวดินจากถิ่นธรรม.

จักรภพ เพ็ญแข
24 มิถุนายน 2558